مدیریت دانش، مدیریت دانایی یا مدیریت اندوخته‌های علمی (Knowledge Management) یا به اختصار KM، فرآیند آگاهانه تعریف، حفظ و اشتراک دانش و تجربه افراد در یک جامعه یا سازمان است. به زبان ساده، مدیریت دانش فرایند جمع آوری، ذخیره، به اشتراک گذاری و مدیریت موثر دانش و تجربه کارکنان برای افزایش دانش کلی نیروی کار است. هدف اصلی این مفهوم، بهبود کارایی، بهره وری و نگهداری از اطلاعات مهم در سازمان است. با استفاده از ارزشمندترین دارایی، تخصص و دانش کارکنان، می توان کارایی سازمان را به حداکثر رسانده و کارکنان را در ارتقا توانایی تصمیم گیری توانمند ساخت.

به طور کلی، اجزای اصلی مدیریت دانش عبارتند از:

• جمع‌آوری دانش
• ذخیره دانش
• به اشتراک گذاشتن دانش

درحقیقت، دانش ضمنی (پنهان) و دانش صریح (آشکار) دو نوع اصلی دانش هستند که در این حوزه مورد استفاده قرار می‌گیرند.

• دانش ضمنی (پنهان) در راستای تجربه‌ها، مهارت‌ها و دانایی‌های شخصی در جامعه پدیدار می‌شود. دانش ضمنی به راحتی قابل بیان صریح و به اشتراک گذاری نیست.
• دانش صریح (آشکار) در راستای رسانه‌هایی مانند دانشنامه‌ها، کتاب‌های علمی و درسی و موارد دیگر نگاشته و ذخیره می‌شود. دانش صریح قابل بیان است و به آسانی در اختیار افراد قرار می‌گیرد.